black2137

Piłka ręczna ( szczypiorniak ang. handball) – zespołowa dyscyplina sportu (gra drużynowa), uprawiana na całym świecie – zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn – w której biorą udział dwie ekipy po 7 zawodników każda. Celem gry jest zdobycie jak największej liczby bramek. Piłka może być rzucana, popychana, łapana, uderzana i zatrzymywana. Zawodnicy, oprócz bramkarzy, nie mają prawa zrobić więcej niż 3 kroki z piłką w rękach, co wymusza bieg z kozłowaniem i liczne podania. Bramkarze wychodząc z pola bramkowego, stają się zawodnikami ofensywnymi i obowiązują ich wówczas identyczne prawa jak pozostałych zawodników (łącznie z brakiem możliwości powrotu z piłką w pole karne). 

elem gry jest zdobycie większej liczby bramek niż drużyna przeciwna. Gol jest zdobyty, gdy piłka przekroczy linię bramkową całym obwodem i znajdzie się wewnątrz bramki. Mecz dzieli się na połowy po 30 minut z 10-minutową przerwą. Piłka może być rzucana, popychana, łapana, uderzana, zatrzymywana. Zawodnicy mogą dotykać piłki wszystkimi częściami ciała oprócz podudzia i stóp. Jeżeli zawodnik nie kozłuje piłki, może ją trzymać jedynie 3 sekundy. Tylko bramkarz znajdujący się w polu bramkowym (w obrębie linii 6 metrów) jest zwolniony z przestrzegania tych zasad. Mecz rozpoczyna drużyna, która wygrała piłkę po rzucie monetą. Zawodnik tej drużyny wykonuje podanie do partnera z zespołu, trzymając jedną stopę na linii środkowej boiska do chwili, gdy piłka opuści jego dłonie. Gracze podczas początku i wznowienia gry muszą przebywać na swoich połowach boiska. Gracz będący w posiadaniu piłki może ją podać, kozłować lub trzymać. Nie może również wykonać więcej niż trzech kroków, trzymając piłkę. Po zdobyciu bramki przez jedną z drużyn, zespół który ją stracił, wznawia grę rzutem ze środka boiska. Gdy zawodnik jednej z drużyn wykonuje rzut do bramki, musi uważać, by nie przekroczyć linii znajdującej się 6 metrów od bramki. Gdy jednak ją przekroczy, jest rzut wolny dla drużyny przeciwnej. W wypadku gdy obrońca znajdzie się we własnym polu bramkowym w czasie obrony, sędziowie dyktują rzut karny. Jest on wykonywany z odległości 7 metrów od bramki. Zawodnik wykonujący rzut karny znajduje się sam na sam z bramkarzem.

• Piłka składa się z gumowej dętki pokrytej zszytymi kawałkami skóry lub tworzywa syntetycznego, które nie mogą być błyszczące ani śliskie. Obwód piłki używanej przez mężczyzn: od 58 do 60 cm, waga: od 425 do 475 g. Natomiast u kobiet obwód wynosi od 54 do 56 cm, waga od 325 do 400 g.
• Ubiór zawodników musi być jednolity dla wszystkich członków zespołu (nie dotyczy to bramkarzy); strój składa się ze spodenek i koszulek, opatrzonych numerami; numery na plecach powinny mieć przynajmniej 20 cm, a z przodu przynajmniej 10 cm; nie wolno używać kasków ani masek ochronnych, zakazane jest także noszenie biżuterii i okularów w twardych oprawkach oraz innych przedmiotów mogących narażać graczy na niebezpieczeństwo.
• Boisko ma wymiary 40 na 20 metrów; dłuższy bok zwany jest linią boczną, a krótszy linią końcową; część linii końcowej znajdująca się między słupkami bramki nosi nazwę linii bramkowej; wzdłuż jednej z linii bocznych, po 4,5 metra po obu stronach linii środkowej wyznaczona jest linia zmian; na boisku wyznaczone są dwa pola bramkowe ograniczone ćwierćokręgami o promieniu 6 metrów, ze środkiem w punktach ustawienia słupków bramki, oraz linią równoległą do linii końcowej umiejscowionej w odległości 6 metrów. W polu bramkowym drużyny może przebywać tylko jej bramkarz; bramka ma 2 metry wysokości i 3 szerokości.
• Sędziowie to dwóch boiskowych (sędziowie główni), którzy nadzorują przebieg gry i rozstrzygają wszystkie spory oraz stolikowi: mierzący czas (obsługa tablicy wyników), sekretarz (prowadzenie protokołu). Przy stoliku sędziowskim może również zasiadać 1 lub więcej delegatów (obserwatorów, komisarzy – nazwa stanowiska zależy od wewnętrznych przepisów federacji prowadzącej dane rozgrywki).

Dlaczego zdrowie jest ważne? Odpowiedź najprostsza – bo determinuje niemal wszystkie sfery naszego życia. Społecznego, rodzinnego, zawodowego, emocjonalnego, seksualnego i wszystkich innych jego aspektów, które przyjdą nam do głowy.

Od lat CBOS prowadzi badania na reprezentatywnej grupie Polaków, pytając ich o to, co w ich życiu jest wartością największą. Okazuje się, że niezmiennie w tym zestawieniu królują: szczęście rodzinne (na miejscu pierwszym) i zdrowie (75% respondentów uznaje je za wartość najbardziej istotna z ich punktu widzenia). Pozostałe istotne życiowo kwestie – uczciwość,

satysfakcja z pracy zawodowej, spokój czy szacunek innych – znajdują się daleko w tyle. 

Zdrowie jest najcenniejsze

Polacy coraz bardziej doceniają zdrowie jako największą wartość. W 2005 r. wskazywało je „tylko” 69% badanych. Częściej były to kobiety niż mężczyźni oraz znacznie częściej, co zrozumiałe, osoby starsze niż młodsze. Co ciekawe: o ile większość z preferowanych przez Polaków pozostałych wartości zmienia się w zależności od: miejsca zamieszkania, dochodów i poziomu życia, wykształcenia, wyznania, upodobań seksualnych itp. o tyle wartość zdrowia wydaje się nadrzędna i egalitarna. Na byciu zdrowym zależy nam wszystkim: niezależnie od poziomu wykształcenia, pozycji zawodowej, osiąganych zarobków czy odgrywanych społecznie ról. Wiemy bowiem, że od zdrowia zależy praktycznie wszystko: nasze dobre samopoczucie, możliwość realizowania planów, nasze relacje rodzinne, aktywność towarzyska, praca zawodowa, a co za tym idzie samowystarczalność, samodzielność i wiele, wiele innych.

Zdrowie to nie tylko brak choroby, ale dobre życie

Kiedyś myśleliśmy, że na jednym krańcu skali mamy „zdrowie”, na drugim „chorobę”. Takie myślenie powodowało, że złe samopoczucie przy całkowitym braku obiektywnych objawów nie było traktowane jako stan chorobowy. A jeśli już – to zaburzenie hipochondryczne. Dzisiaj według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) zdrowie to „pełny dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny, a nie jedynie brak choroby”. W naturalny sposób wiąże się z tym i kolejne pojęcie „jakość życia” (ang. Health Related Quality of Life) – która oznacza postrzeganie wpływu choroby i jej leczenia na nasze codzienne życie i funkcjonowanie. Warto podkreślić, że coraz częściej mówiąc o zdrowiu, ocenie poddaje się nie tylko informacje obiektywne (te płynące z badań laboratoryjnych czy obrazowych), ale także nasze subiektywne odczucia co do tego, jak się czujemy. Stanowi to wyraz holistycznego traktowania człowieka i ma istotne znaczenie np. w schorzeniach przewlekłych. W badaniach oceniających naszą jakość życia wykorzystuje się techniki jakościowe i ilościowe. Badania jakościowe umożliwiają ocenę naszego samopoczucia – pokazują, w jaki sposób stan zdrowia zależy od towarzyszących nam emocji, relacji rodzinnych, aktywności społecznej czy zawodowej. Z kolei wyniki badań ilościowych służą temu, by porównywać je z tymi wykonywanymi na innych grupach pacjentów i wyciągać z tego odpowiednie wnioski.    

Źródło: https://synergiczni.pl/dlaczego-zdrowie-jest-wazne